Ένιωσα την ανάγκη να γράψω.
Δεν είμαι καλά.
Αν και χθες είχα μια απ' τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου σήμερα δεν είμαι καλά.
Λες να θέλω ψυχίατρο;
Πόσο ανώμαλα πλάσματα είμαστε άραγε; Πως γίνεται να αλλάζουμε τόσο γρήγορα διαθέσεις και ορέξεις;
Δε ξέρω αν έχεις παρατηρήσει ποτέ αλλά συνήθως μετά απο τις πιο ευτυχισμένες και χαρούμενες και γεμάτες στιγμές, έρχονται οι πιο καταθλιψιάρικες διαθέσεις.
Είναι άσχημο.. τόσο άσχημο. Και άδικο.
Σαν πυροτεχνήματα. Ένα μπουμ (χρώματα, σχήματα πανέμορφα στον ουρανό μόνο για λίιιιιγα δευτερόλεπτα) και μετά πάλι μαύρο. Μαύρο, και αυτό όχι καθαρό αλλά μουτζουρωμένο με έκφυλους καπνούς χρώματος καφέ σκατί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου