Είναι απίστευτα εκπληκτικό το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να ξενυχτήσει όταν ακούει όμορφη μουσική। Σίγουρα βοηθούν και οι σκέψεις που τριγυρνάνε στο μυαλό αλλά η μουσική αναμφισβήτητα είναι κάτι παραπάνω απο αρκετή για κάτι τέτοιο।
Πόσο χαίρομαι που ανακάλυψα την αγάπη μου για τα υπόγεια ρεύματα!
Και απόψε έχω την τύχη να κάνω την μια ανακάλυψη μετά την άλλη!
Θα μπορούσα να αραδιάσω τους στίχους της μισής και βάλε δισκογραφίας τους।
Αλλά παρόλα αυτά θα προτιμήσω να παραθέσω μια απο τις όμορφες ανακαλύψεις της βραδιάς
"το λυκόφως μονάχα μπορεί
να ματώνει την πόλη
Δεν αλλάζουν εδώ οι καιροί,
εδώ μόνο νυχτώνει
...
Ίσως να 'σαι και εσύ μια μικρή τρυφερή αυταπάτη
Μα στο χάος που είναι η ζωή,
το μικρό είναι κάτι।
Κι όμως Δες!!!
ένας ήλιος χωρά στην καρδιά του χειμώνα!
βλέπεις κάποιον για πρώτη φορά
και νομίζεις πως τον ήξερες χρόνια
Κι αν η λύπη ραγίζει βουνά
Σαν παιδί η γαλήνη
τι αέρινα ρούχα φορά!
τι ανέμελα ίχνη αφήνει!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου