έχω ένα πανέμορφο δωμάτιο
ένα υπέροχο κρεβάτι με κάγκελα όπως το ονειρευόμουν στο πρώτο δικό μου σπίτι
και λαμπάκια από αυτά τα θερμά πολύχρωμα υφασμάτινα
και το πιο ονειρικό πάπλωμα της γης
και μαξιλάρια με πούπουλα,
και δυο πανέμορφα βάζα
και κεριά.
όχι απλά κεριά.
έχω ακόμα και ένα απίθανο κηροπήγιο-καρύδα.
μια καρύδα που την έκανα κηροπήγιο. Την άνοιξα με τα ίδια μου τα χέρια έβγαλα το γάλα και έβαλα ένα κρεμ κερί μέσα.
κανείς όμως δεν τα ξέρει όλα αυτά.
κανείς σχεδόν δεν ξέρει, εκτός απ'τους ελάχιστους φίλους που μ'έχουν επισκεφθεί από χώρα μακρινή.
έχω μια υπέροχη κλίση στο σχέδιο,
και έχω και ένα χαμόγελο ζεστό,
έχω έναν ενθουσιασμό ανυπέρβλητο με ένα ωραίο ποίημα,
μια ταινία και ένα βιβλίο που με συγκινούν,
έχω όρεξη για έρωτα,
έχω μια περιέργεια εκ φύσεως ως άνθρωπος
και όλο θέλω να ανακαλύπτω
και θέλω να παρατηρώ,
να συγκρίνω και έτσι να εξηγώ, παρόλο που ξέρω πόσο λάθος είναι.
έχω δικαίωμα να πλανώμαι.
κανείς όμως δεν τα ξέρει όλα αυτά.
κανείς σχεδόν δεν ξέρει, εκτός απ'τους ελάχιστους που μ'έχουν ψηλαφίσει ως το βάθος.
κι είναι σαν να περιμένεις λίγο το ριζικό σου. Και αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω.
σαν να περιμένεις πως ως δια μαγείας κάποιος θα αναρωτηθεί για σένα πως μπορεί
να έχεις τόσα φανταστικά πράγματα να χαρίσεις
και να αποκαλύψεις
να διηγηθείς
να μοιράσεις
να μοιραστείς
Πως και από που και ως που να περιμένεις να ανακαλυφθείς;
Θα σου έλεγα ότι θα ανακλυφθουμε μόνο από ανθρώπους που θα μας δημιουργήσουν τη λαχτάρα να τους ανακαλύψουμε και εμείς. Αλλά είμαι σίγουρη πως το ήξερες αυτό. Έπρεπε να στο θυμίσω όμως,ε; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς εξακολουθώ να έχω στο μυαλό μου την ίδια ερώτηση 2 χρόνια μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι απ' τους ανθρώπους δεν είναι φτιαγμένοι να "πηγαίνουν" προς τους άλλους.
Είναι άραγε αναγκασμένοι να μεταλλάξουν την φύση τους για να ανακαλυφθούν και να αποκτήσουν το δικαιωματικά και άξια κερδισμένο κομμάτι τους στην ευτυχία και στο μοίρασμα;